De aanhoudende groei van de 14e Montessorischool boezemde de medezeggenschapsraad in 2007 vertrouwen in en zorgde voor enige ergernis bij ouders. "Had je meer kinderen op school, dan moest je ze op verschillende plekken brengen en halen", zegt Dorinde de Tempe. "Alle scholen in het centrum barstten uit hun voegen doordat steeds meer mensen met kinderen hier bleven wonen."
Een leegstaand voormalig schoolgebouw naast één van de vestigingen leek de oplossing, maar de eerste verkenningen bij politiek en schoolbestuur leverden vooral veel teleurstellende reacties op. "Wat we deden was eigenlijk tegen het zere been", herinnert Dorinde de Tempe zich. Alleen van de eigen directeur, die jaar in jaar uit met tijdelijke oplossingen z'n klassen moest indelen, kreeg de mr voorzichtige aanmoedigingen. "Hij maakte duidelijk dat hij de lijn van boven moest volgen, maar dat hij niets kon inbrengen tegen actieve ouders."
Het was tijd voor serieuze druk, vertelt leerkracht Susan van Putten. "Onze mr heeft toen als eerste in de stad een burgerinitiatief ingediend bij de gemeente." Eerste resultaat: duidelijke termijnen: politici moeten binnen een bepaalde periode reageren en het is dus niet mogelijk om de zaak met vage toezeggingen op de lange baan te schuiven. Tijdens de discussie ontwikkelde het plan zich voorbij het schoolbelang: de inrichting van een Kindercampus moest de Elandsstraat omtoveren tot een plek waar kinderen zich de hele dag thuisvoelen in een combinatie van school, buurthuis en buitenschoolse opvang. Zeg daar maar eens nee tegen, wanneer de mr zelfs de straat op gaat en zich met een schilderij bij de wethouder meldt.
Susan van Putten: "Het vroeg heel wat van ons uithoudingsvermogen. De ouders en teamleden in de mr zaten elke week bij elkaar. We hadden er gelukkig enkele ouders bij met bijzondere kwaliteiten."
Toch kreeg ook deze mr niet alles voor elkaar. De felbegeerde locatie waar de vijf extra klassen plus buitenschoolse opvang in zouden passen, bleek onmogelijk te bemachtigen omdat die al was toegezegd aan een projectontwikkelaar. Een slimme combinatie van opknappen en nieuwbouw levert uiteindelijk weer drie locaties op, maar dan allemaal in de eigen Elandsstraat. De school offerde een stuk van het speelplein op om dit mogelijk te maken. Daar staat een ander opmerkelijk succes tegenover: schooltuintjes voor kleuters, ooit begonnen op een braakliggend lapje grond waar bouwvakkers binnenkort de macht overnemen, krijgen na enig politiek duw- en trekwerk een nieuw plekje op het nieuwe dak. "Dat mag eigenlijk niet in Amsterdam, want het dak telt hier als vijfde gevel."
Het geheim van dit mr-succes volgens Susan van Putten: "Creatief en pro-actief werken. Zelf denken, op zoek gaan naar de grenzen van het haalbare, kom met oplossingen. Je mag best een keer naar de wethouder stappen ook al vinden ambtenaren dat niet prettig. Ouders zijn klant en stemgerechtigd, dus bestuur en politiek schrikken wanneer die op de stoep staan."
Dorinde de Tempe adviseert medezeggenschapsraden met soortgelijke wensen om vooral door te bijten. "Reken erop dat je een lange adem nodig hebt, stop er echt tijd in, onderzoek alle mogelijkheden om daaruit te destilleren wat aansluit bij je school. Geef niet op, geef niet zomaar toe en houd steeds voor ogen wat je wilt bereiken."
Na de zomer van 2012 kunnen de eerste leerlingen in de nieuwbouw terecht. De meeste mr-ouders uit 2007 zullen er met hun kinderen niet meer van genieten. "Je werkt echt op de lange termijn."
Voor het tijd is om linten te knippen, staat de mr alweer klaar voor de volgende stap: Elandsstraat autoluw. Susan van Putten: "Er moeten paaltjes in de weg komen onder schooltijd. Daarmee wordt de hele straat speelruimte en kunnen de leerlingen veilig oversteken naar de school-bibliotheek."

Verschenen in Infomr 2/2011

Gepubliceerd 2012-12-01 12:00:00

Categorie

• Meer voor elkaar, Primair onderwijs

Sleutelwoorden

• Groei
• Huisvesting